21.Aralık.2018
|
#1
|
|
Banned
Üye No: 20
Üyelik tarihi: 06.Aralık.2018
Şehir: Avrupa
Beğendikleri: 540
Alınan Beğeni: 283
HF Ticaret Sayısı: ( 0)
HF Ticaret Yüzdesi: ( %)
Ruh Hali
Kan Grubum: AB RH +
|
Yapı olarak sanatın çeşitliliği
Sanat yapılarının çeşitli çağlarda değişik olduğunu biliriz. Acaba sanat yapılarındaki çeşitliliği anlamlı kılan ilkeler var mıdır?
Belli temel bağıntılar, sanatsal düzeni her zaman belirler görünüyor. Eskiçağ sanatı, önemli ölçüde evren-merkezli (kosmosentrik) dir. Burada, doğanın bir kosmos olması gibi, sanatın da bir kosmos olması gerekliliğine inanılır. Bu inanca, Çin, Babil, Mısır ve Grek sanatında hep rastlarız. Çinliler kosmik olarak belirlenmiş ölçü normlarına, Grekler harmonik uyuma (armonia proportionata) inanıyorlardı ve onlar için evrenin ve nesnelerin yapısını belirleyen temel yasa buydu. Bu yüzden Grek plastiği, aslında "güzel insan" idealinin egemen olduğu idealist bir plastikti. Bu plastik,.tek tek uyumsuzlukları bir yana bırakır ve insanların güzel yanlarını bir şekil içinde birleştirir.
Ortaçağ sanatı, önemli ölçüde tanrı-merkezci (teosentrik) dir. Onun evreni, yaratıcının aracılığıyla organize olmuştur ve sanatın işlevi de burada, yani ruhun kendi tanrısal kökenini anımsamasında ve tanrıya dönmekte olabilirdi. Bu sanatın temel yasası, görünmez olanın görünür kılınmasında maddi (içeriksel) olanın simgelerle kullanılmasıdır. Bu yüzden tüm hıristiyan sanatı Avrupa'da Kilisenin hizmetinde olmuştur.
Yeniçağ sanatı, önemli ölçüde insan-merkezci (antroposentrik) dir ve otonomdur. Bu sanat kendi varoluşunu ne yetkin bir evrenden (kosmos) ne de tanrıdan yola çıkarak bulur. Tersine, bu sanat, insanlara, yetkin olmayan bir evren ,a üyeleri olarak bakar ve insanı, yeni evrenlerin yaratıcısı olarak görür ister. Bu yüzden modern sanatçı, kendi konstruksiyon ilkelerini seçmekte tamamen özgürdür. O ister geleneği izleyebilir (klasisizm, yeni gotik, v.b.), ister resmini optik yasalara göre kurabilir (perspektifçi sanat), ister gerçekliği olduğu gibi kopya edebileceğine inanır (realizm), isterse onun için sanatın yöneldiği şsy "güzel" değil de sadece "karakteristik" ve "ilgi çekici" olan şey olabilir; o isterse anlatımını tamamen öznelleştirebilir (ekspresyoniım) veya tamamen düşünülmüş- kurgusal bir evrenin öğeleriyle oynayabilir (soyut sanat) veya son olarak, isterse bütün bunları hep birden kullanabilir. Örneğin Picasso 'nun tüm bu olanakları nasıl kullandığına bakıldığında, artık günümüzde çağımıza özgü bir stilden sözetmek anlamsız olur.
Alıntı.
|
|
|
Alıntı
|
Ersin Üyenin Son 5 Konusu
