Aliağa; İzmir İli’ne bağlı ilçe ve merkezidir. 20 köyü vardır. İlin kuzeyinde; kuzeyden Ege Denizi ve Bergama, güneyden Menemen, batıdan Ege Denizi ve Foça, doğudan Manisa’ nın Saruhanlı ilçeleriyle çevrilidir.
Genelde düzlüklerle kaplı olan ilçe toprakları, Bakırçay Havzası’nın uzantısı üzerindedir. Doğu ve güney bölümüne sokulan Yunt Dağları’nın (1.075 m) batı ucu, yüzey şekillerini biraz dalgalandırır. Yoğun kentleşme ve endüstrileşme nedeniyle bitki örtüsü son derece zayıftır. Yamaçlarda zeytinlikler ve maki toplulukları doğal bitki örtüsünü oluşturur. Akdeniz ikliminin egemen olduğu ilçede, yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılıman ve yağışlı geçer. Yıllık ortalama sıcaklık 17.5°C, yağış tutarı 667.7 mm’dir. 1960 sonrasında, İzmir İli’nin ağır endüstri kuruluşları için pilot bölge seçilmesi; Aliağa Rafinerisi, Aliağa Petrokimya Kompleksi, gemi yapım-onarımı, demir-çelik, yapay gübre, kâğıt vb fabrikaların birbiri ardına kurulup üretime geçmesi Aliağa’nın yazgısını değiştirdi. Nüfus patlaması, konut açığı ve alt yapı sorunlarını beraberinde getirdi. Gecekondulaşma, ulaşım yetersizliği, beldenin yönetim açısından ilçe olmasmı ve belediye örgütlenmesini kaçınılmaz kıldı (1982). Endüstrinin yanı sıra turizm (kıyı şeridinde, turistik tesisler; antik Myrina ve Kyme kentleri kalıntıları), balıkçılık, ticaret, tarım (iç kesimlerde zeytin, tütün, sebze, meyve) ekonomiye katkı sağlayan öteki başlıca sektörlerdir.
Hızlı endüstrileşme, fabrika atıklarının, gemi sintinelerinin Aliağa kıyılarını kirletmesi, çevre sorunlarının artışına yol açtı. 1989’da hükümet tarafından Aliağa’da yapılacağı duyurulan termik santralın ise denizi ve doğayı tümüyle öldüreceği öne sürüldü. Kamuoyunda büyük tepki yaratan projeden vazgeçilmesi için çevreciler, Yeşiller Partisi, bazı meslek kuruluşları yoğun bir kampanya başlattılar. Çandarlı Körfezi’nin güney kıyısında, İzmir-Çanakkale Karayolu üzerinde kurulu olan ilçe merkezi, il merkezine 60 km uzaklıktadır.
Daha önce Menemen İlçesi’ne bağlı bir bucakken 1982’de ilçe oldu.
Aliağa Rafinerisi, İzmir’in Aliağa İlçesi’nde 3.5 km2’lik bir alan üzerinde kurulan ham petrol arıtma kuruluşu. Artan petrol gereksiniminin karşılanması, özellikle makine yağı üretimini gerçekleştirmek için 1965’te yapımına karar verildi. Sovyetler Birliği’nin teknik ve mali işbirliğiyle 1969’da yapımına başlandı. Rafinerinin 3 milyon ton/yıl kapasiteli yakıt bölümü 1972′ de, madeni yağ kompleksi 1974’te deneme üretimine başladı. Ancak, istem fazlalığı yüzünden 1974’ten sonra kapasite 3 milyon tondan 1981’de 4.5 milyon tona, 1988’de 10 milyon tona çıkarıldı.