Heyecanı vardı da biz mi yaşamadık.

Neye ihtiyacın varsa ona inan.

Şaka yaptım. Öküzdü anlamadı.

Sevdiklerim hep sevmediğim izler bıraktı.

Değer verdim. Belki de değer sandım.

Birilerini kazanmak için kendinizi kaybetmeyin.

Evet. Kaybettik. –

Dünya mavidir. Tıpkı portakallar gibi.

Kalbini ortaya koyan herkes kaybetti.

Yok mu ya şöyle güzel bir yalan inanalım?

Kaç rüyadır uçamıyorum.

Bir geleceğimiz vardı. Gelmedi.

Biz sevdik de keşke sadece bununla bitseydi.

Herkes öldürür sevdiğini.

Ben akıllanmıyorum siz delirin.

Yine ipin ucunu kaçırdık.

Sanata kepçe vurulmaz.

Bir varmış. Hiç yokmuş gibi.

Birlikte gülmediğimiz yerler var daha.

Kaça kuruyoruz hayalleri. Ona mı?

Bırak da yanına kalayım.

Beni merak etsene. Belki iyi değilimdir.

Herkes uyuyor biz niye uyanık?

Çıkar için değil, çukur için.

Hayaller geleceğin fragmanıdır.

Olacak gibi değildi. Olmadı da zaten.

Artık kader bile gülmüyor.

Boşuna mı delirdik?

Biz günleri değil anıları hatırlarız.

Kendimi arıyorum gören var mı?

Gına geldi sen gelmedin.

Çıkmak neredeydi? Yıkacağım hayalleri.

Hayat kısa gülüşün çok güzel.

Neyse ki herkes delirdi de artık dikkat çekmiyoruz.

Çukur da bize saadet yok.

Ben onunla içimden konuşuyorum.

Gerisini geride kalanlar düşünsün.

Bitti diye üzülme yaşandı diye sevin