Özbekistan tarihi güçlü olduğu denli çeşitli hanedan ve imparatorlukların yükseliş ve çöküşleri nedeniyle ülkenin iskânında değişiklik yaratan önemli göçlere tanık olmuştur. Özbekistan, Orta Asya'nın merkezinde, bozkırların, çöllerin ve dağların arasında, büyük ulaşım ve ticaret yollarının kavşağında yer alıyor. Özbekler bu göç zincirinin son halkasındandır. Hâlihazırda, bölgenin en yoğun nüfuslu bağımsız ülkesi olan Özbekistan, süper güçler safında yer almak ve oluşturmakta olduğu öz kimliğini sağlamlaştırmaya çalışmaktadır.
Tarih öncesi
Son genetik araştırmalar Özbekistan'daki ilk insan yerleşimlerinin 40.000 ile 50.000 yıl önceye dayandığını göstermektedir, bu da bölgenin, en eski yerleşim birimlerinden olduğunu kanıtlamaktadır. Mamafih arkeolojik buluntular bu insan varlığının Afrika ve Avustralya bölgelerine kıyasen parsellenmiş olduğunu göstermektedir. Bazı araştırmalar bölgeyi daha sonra Avrupa, Sibirya ve Kuzey Amerika'da yaşayacak halkların kaynak noktası olarak tanımlamıştır. Bu bölge aynı zamanda Hint-Avrupa Dilleri'nin menşei sayılmaktadır.
Tunç Çağı
2200 ile İÖ. 1700 yılları arasında, Özbekistan ve Türkmenistan'ın Güneyinde tunç çağı'nın oldukça ileri bir urgarlığı mevcuttu. Söz konusu uygarlık Baktriya margiyana uygarlığı veya Oxus uygarlığı (Ceyhun) olarak bilinir. İndus Vadisi Uygarlığı'yla ilişki hâlindeydi ve bugün tamamen yok olmuş, Hint-Avrupa kökenli olmayan yerleşik halkın, Batı Kazakistan'dan gelen Hint-Aryanlarla karışmış olması sivrilen özelliğidir.