Allah Resulü ve Çocuk Sevgisi

Allah Resulü (s.a.a) ve Çocuk Sevgisi

İnsan yeni dikilen bir fidanı düşündüğünde yüreğine letafetin, zarafetin, ferahlığın ve neşenin hakim olduğunu hissetmekte; tüm bu özelliklerle fidanın geliştiğini gören insanın benliğini ise muhabbet sarmaktadır.

Yani fidanın gelişim gösterip meyvesini vermesi insana sefa vermektedir. Çocuk da fidan gibi letafetin, zarafetin, ferahlığın, neşenin ve sevginin kaynağıdır. Letafetle, zarafetle, sevgiyle, ahlakla, ilimle, imanla, anlayışla ve alçakgönüllülükle mayalanıp olgunlaşan çocuk, paklığı, samimiyeti ve muhabbeti insana hatırlatmaktadır.

Çocuk öyle bir İlahî hediyedir ki; akıl, fıtrat, saf, sade ve berrak yaratılmıştır. Her türlü kötülüklerden arındırılmış pak ve sade bir varlıktır. Çocuğun berraklığını ve saflığını kirlendiren haricî eğitmenlerdir. Öyleyse haricî eğitmenler çocuğun saflığını kirlendirmeden önce, birtakım önlemler almalıdırlar. Önlemler almak ise, ona karşı davranışın, eğitimin ve öğretimin önemini ortaya koymaktadır. Fakat insanların davranış ve eğitim üzerine değişik düşünceleri, farklı eğitim tarzları bulunmaktadır. Değişik davranış biçimleri kendi yerinde kaladursun, bizim için önemli olan güzel bir örnek olarak içimizden seçilen Allah Resulü’nün (s.a.a) davranış biçimi, düşüncesi ve eğitim tarzıdır. “Andolsun ki Allah’ın Resulünde, sizin için uyulacak en güzel bir örnek var, o, size en güzel bir numune ve Allah’tan mükâfât umana ve âhiret gününde mükâfât umana ve Allah’ı çok anana da en güzel bir örnektir o.” (Ahzab, 21). Zira Allah Resulü’nün (s.a.a) davranış biçimi ve eğitim tarzında, çocuğa şefkat, sevgi, değer vermek, okşamak, arkadaşlık, samimiyet ve ona karşı tevazulu olmak öne çıkmaktadır. Öyleyse örnek almamız gereken Allah Resulü’nün (s.a.a) çocuklara olan tavrını ve eğitim tarzını biraz açmakta yarar bulumaktadır diye düşünmekteyim.

Allah Resulü’nün (s.a.a) çocuklara karşı tavrı:

Allah Resulü (s.a.a) İlahî vahyin gösterdiği doğrultuda, çocuklara güler yüzle, muhabbetle, sevgiyle ve arkadaşça yakınlık gösterirdi. Onların kemal kapasitelerine ve fıtrat alışkanlıklarına göre tutum sergilerdi. Allah Resulü (s.a.a), onların incitilmesine üzülürdü ve samimiyetle onları şahsiyet kabul edip değer verirdi. Onları fıtratlarından kaynaklanan özellik ve güzelliklerinin gül gibi açmasına yardımcı olurdu.