Nursen YILDIRIM Şiirleri

[Adenca]

Bir kadın seni seviyorsa sana aittir.
Mutlaka bir fotoğrafın vardır bir yerinde odasının, onu kaldırtma.
Bir kadın seni seviyorsa uyumadan önce dua ediyordur, senin adınla başlayan dualar ve biten senin adınla onu susturma.
Bir kadın seni seviyorsa sana zarar veremez.
Yalnız genç adam, kadınlar vazgeçtikleri adamlara da acımayı beceremez, bu da kalsın aklında..
Bir kadın seni seviyorsa koklayarak öper seni,
Seni seven bir kadın, sevdiği kadar sarılabilirse kemiklerin kırılır.
Ve bir kadın seni seviyorsa sen ne kadar güçlüysen o kadar güçlü hisseder kendini, onu yanıltma.
İlk darbede yere çakılma oğlum,
İlk imtihanda sınıfta kalma!
Ve asla,
Ama asla!
Araya umutsuzluğu sokma.
Orasıdır kadının şah damarı, umudu.
Kesildiği an, vazgeçer kadın;
Sevmekten,
Beklemekten,
Özlemekten,
Hatta dua etmekten...
Can havliyle, kaçar.
Yakalayamazsın.
Artık o kadını üstüne alınamazsın.
Sahip çıkamadığın kadına hesap da soramazsın.
Kadınları bomba gibi düşün genç adam... yanlış kabloyu kesersen onunla birlikte sen de patlarsın.
Bak oğlum!
Bu hayatta her şeyi alırsın, yalnız seni seven kadının yoktur fiyatı.
Seni her şeye rağmen sevebilen kadını satın alamazsın,
Cüzdanın kilo kaybettikçe, sevgileri eksilen sevgililerin olur en fazla.
Falan filan sonra,
Bilirsin ya...
Sen sen ol, o kadını satma!
Bir kadın seni seviyorsa kavga eder.
Hem birazdan boğazına yapışacak sanırsın, hem görürsün gözlerindeki korkuyu.
Kadınlar susmaz genç adam, susmuş kadın gitmiş kadındır.
Susmuş bir kadın için bitmiş bir adamsındır.
Bu kadınların değişmez ve değiştirilmesi teklif bile edilemez olan maddelerinden biridir.
Kadın olmanın kuralıdır..
Bir şey daha var;
Kuştur kadın.
Ve bir gökyüzü vardır her kadının.
Öyle bir havan olmalı ki adamım,
Senden göçmediği için, onu dondurmamalısın.
Bunu, bir zamanlar seni gökyüzü ilan etmiş kadının, başka bir gökyüzünde kahkaha atışını duyunca anlarsın...




Nursen Yıldırım

[Adenca]

Küfürler biriktiriyorum lugatımda.
Gidişine lafım yok da, gelişine söyleyecek sözüm olmalı zulamda.


Nursen Yıldırım

[Adenca]

Rakı sofrasında susulmaz arkadaş,
Hıçkıra hıçkıra ağlayacaksın !
Arınacaksın gururundan, paşa gibi,
Şerefe ulan diyeceksin,
Şerefsiz Dünya'ya inat şerefimize,
Kırar gibi tokuşturup kadehleri,
Gırtlağınla seviştireceksin meyleri.
Gömeceksin kendini şişelerin dibine, ölür gibi içeceksin,
Öleceksin arkadaş.
Oturtacaksın karşına geçmişini,
Güle güle küfür edeceksin…
Unutacaksın,
Unutur gibi içeceksin.
İçiyorsan Rakıyı öve öve,
Söve söve kusacaksın ne varsa içinde.




Nursen Yıldırım / Küfrüm Aşar Edebimi kitabından.

[Adenca]

Senin görmezden geldiğin şeyler için, ben ciğerlerimi çürüttüm sevgilim..


Nursen Yıldırım

[Adenca]

Kimseye acımayın. Eğer ellerinde kozunuz olsaydı onlar size acımazlardı.


Nursen Yıldırım

[Adenca]

Lütfen gelme.
Umutsuzluğa alışmış olmak, umutla beklenen bir telefondan daha az acıtıyor beni.
Ne olur gelme.


Nursen Yıldırım

[Adenca]

Yıllar sonra bile annenizin karşısına gururla çıkarabileceğiniz adamlara aşık olun, adı geçtiğinde sizi ne kadar üzdüğü belli olmasın diye gözlerinizi kaçırdığınız adamlara değil..


Nursen Yıldırım

[Adenca]

Umut; işkencenizin süresini uzatır. İlk darbede vazgeçmeliydik.
İlk hatasında yitirmeliydik, düzeleceğine olan inancımızı..


Nursen Yıldırım

[Adenca]

Biri ağlıyordu,
Biri haddinden fazla mutlu..
Birinin dilinde isyan,
Biri yarında pek umutlu..
Baba olmuştu diğeri, hayata hoş gelmişti biri..
...Kimi hastane odasında can çekişiyordu,
Kimi kızına ilik, kimi annesine kan arıyordu..
Azrail'le tanışmıştı az önce kimi,
Açlardı,
Toklardı,
Sarhoşlardı,
Dindarlardı..

BEN SENİ ÖZLÜYORDUM.

Biri sevişiyordu muhakkak, yalnız diğeri..
Ve kavgalar,
Ve barışmalar...

BEN SENİ ÖZLÜYORDUM.

Sonra sabah,
İşe gidiyordu kimi,
Kimi okula,
Kimi mezarlığa,
Kimi mezara...

BEN SENİ ÖZLÜYORDUM.

Sonra yine gece,
Sonra yine sabah,
Yine gece..

BEN SENİ ÖZLÜYORDUM.

Kimi gün sayıyordu askerde sevdiği diye,
Kiminin yoktu takvimlerden haberi, senelerdir belkide..

BEN SENİ ÖZLÜYORDUM.

Çocuklar büyüyordu,
Evler, arabalar, insanlar değişiyor,
Kuşlar göç ediyor,
Ağaçlar sararıyor, yeşeriyor, sararıyor,
Yağmur yağıyor,
Güneş doğuyor,
Yıldızlar kayıyor..

BEN SENİ ÖZLÜYORDUM.

Benzine zam geliyor,
Süte zam geliyor,
Maaş az geliyor,

Partiler düzenleniyor,
Yıllanmış şaraplar açılıyor,
Para çok geliyor..

Kiminin yarası kanıyor, kiminin annesi üflüyor,
Kimi öksüz...

Umursamıyordum...

Sen gelmiyordun,
BEN SENSİZ ÖLÜYORDUM.

Nursen YILDIRIM

[Adenca]

Ben bir şiir yazarım şimdi,
Adı özlem olur, ayrılık olur, kaybediş olur, yalnızlık olur, çaresizlik olur, sitem, öfke, acı, kan olur, ölüm olur..

Aşk olmaz ama..
Ama mutluluk olmaz, huzur olmaz, umut olmaz, iyimserlik olmaz, şükür olmaz, beyaz hiç olmaz.
...
Daha samimi olayım mı ?

Ben şimdi şiir falan yazamam .**...
Hıçkırabilirim,
Dişlerimi sıkabilirim..
Şu rakı bardağını kavrayıp sıkıca avuçlarımı paramparça edebilirim,
Sigaramın biri sönmeden diğerini tutuşturabilirim,

Kaderimin hayatımın kıçında gözü varken ancak bu kadarını yapabilirim,
Köşe bucak kaçabilirim..
İnsanlardan en çok,
Tuhaf bakışlarından, gereksiz sorularından tüm "nasılsınlardan" mesela,
Bana kötü olduğumu hatırlatan ne varsa hepsinden kaçmaya çalışırım..

Ölmeye çalışmak olur bu biraz.. Annemi sevmiyor olsam bin kere denerim.

İnsanın kendini çözememesi kadar kötü birşey yok bence.
Ne istiyorum ?
Kiminle, nerede olmak istiyorum ?
Kimi hatırlayamamak ?
Kimden kurtulmak ?
Bilmiyorum..

İçim ama tuhaf..
Hani gırtlağı kaşınır ya insanın öksürüğe boğulur öyle..
Acelem varmış gibi hep,
Garip bir telaşla yaşıyorum uzun zamandır,
"Bitse de gitsek"
Ne bitecek ?
Bilmiyorum..

Sığmıyorum hiç bir yere,
Sığınmak da istemiyorum kimseye..

Durduk yere kirpiklerim sırılsıklam..
Hemen ardından dudaklarımda şapşal bir tebessüm.

Herşey şu cümlede saklı aslında;

"Sırtımı dönsem birine, özlüyorum..
Yüzümü dönsem nefes alamıyorum."

Ne bir adım geri ne bir adım ileri..
Ne gidecek yürek,
Ne kalacak cesaret.

Korkuyorum lan.. Vallahi çok korkuyorum aklım çünkü kayboluyor arada düşündüklerimin arasında.. Bir gün bulamamaktan korkuyorum..

Beni ben kadar iyi tanıyan insanlar bile garipsiyor artık,
Süresiz susuyorum çünkü bazen farketmeden,

Ki ben denizim,
Esse rüzgar dalganır, köpürür, çoşarım..

Fırtına kopuyor,
Dinginliğim çoğalıyor..

Ki ben Azrailim bu aralar kimse ölmüyor

nursen yıldırım